- Joined
- Apr 24, 2024
- Messages
- 48
அத்தியாயம் 5
''விண்ட்!! விண்ட்!!''
அலறினான் டாக்டர் வீட்டு வாசலில் அமர்ந்தாற்படி நெற்றியோரத்தை கையால் இறுக்கி.
''மாமா.. என்னாச்சு மாமா..''
என்றவளோ ஓடி வந்த வேகத்தில் வினவினாள் ஆளனின் நிலைக்கண்டு.
''ஒரு காஃபி எடுத்திட்டு வா..''
என்றவனோ சோக்ஸ் கால்களால் காலணிகளை ஓரந்தள்ளி இருக்கரங்களாலும் தலையை அழுத்தி பற்றினான்.
''மாமா..''
என்றழைத்தவளோ அவன் முன் காஃபி கப்பை நீட்ட,
''எத்தனை தடவே சொல்றது விண்ட் அப்படி கூப்பிடாதே! இரிடேட்டா இருக்கு!''
என்றவனோ கண்களை மூடிக்கொண்டு நாச்சியவள் கொடுத்த காஃபியை வாங்கி பருகிட ஆரம்பித்தான்.
திகழ் இலயனின் ஒவ்வொரு முடக்குகளிலும் அவனின் தலைவலி படிப்படியாய் குறைய ஆரம்பித்தது.
இதழோரம் முகிழ்நகை இழைந்தோட உணர்ந்தான் திகழவன் மிருதுவான விரல்களால் அவன் நெற்றியோரங்கள் கொண்ட மென்மையான உரசல்கள்களை.
ஆணவனின் காதோரமோ கண்ணாடி வளையல்கள் விளையாடிய கண்ணாம் பூச்சி ஆட்டத்தின் ரீங்காரங்கள் சிங்காரமாய் ஒலித்தன.
காஃபி மிடறுகளை பாதியில் நிறுத்திய திகழோ மூடிய விழிகளோடு இழுத்தான் இடக்கையால் ஆணவன் தலையோரத்தை தேய்த்துக் கொண்டிருந்த அவன் விண்ட்டின் கையை முன்னோக்கி.
மண்டியிட்டிருந்தவளோ அவன் இழுக்க நெஞ்செல்லாம் பஞ்சாக இடித்து சிலிர்த்து போனாள் அதிகாலையிலேயே.
அவனுக்கேதும் இல்லை. அவளுக்குத்தான் எல்லாம்.
கல்யாணமாகி முழுதாய் மூன்று மாதங்கள் கடந்திருந்த பொழுதிலும் தம்பதிகள் இருவருக்கும் தாம்பத்தியம் என்ற ஒன்று இன்னும் பச்சைக்கொடி காட்டிடவில்லை.
டாக்டரும் அதற்கான ஆசையை தென்றலிடத்தில் கொண்டிடவில்லை. கட்டி வந்தவளும் கட்டில் தேவையை அவசியமாய் கருதிடவில்லை.
கிராமத்துக்காரி தென்றலுக்கு படிப்போ ஏலக்காய். ஆனால், புத்தியோ கற்பூரம். பக்கென்று பிடித்துக் கொள்வாள் எதுவாகினும். வீட்டு பணிகள் அத்தனையும் அவளுக்கு அத்துப்படி.
வந்த முதல் நாளே வீட்டு வேலைக்காரி வள்ளி மிக முக்கியமான சில விடயங்களை சொல்லிக் கொடுத்தாள் தென்றலுக்கு. தோழியின் வழிகாட்டலில் ஓரளவுக்கு சமாளித்த தென்றல் பின் போக போக எல்லாவற்றையும் கற்றுக் கொண்டாள் புருஷனின் நாட்டிற்கு ஏற்றவாறு.
திகழ் இலயன் மட்டுமல்ல புகுந்த வீடு மொத்தமும் தென்றலின் கட்டுப்பாட்டிற்கு வந்து மாதங்களாகி விட்டன.
காலையில் எழுந்து திகழுக்கு காஃபி போட்டு கொடுப்பது தொடங்கி அவன் ஜோகிங் முடித்து வருவதற்குள் காலை பசியாறையை வீட்டிலேயே செய்து வைத்து பின் மாமனார் மாமியாருக்கும் உணவை பரிமாறி அதற்கு பிறகான லன்ஞ்சையும் ரெடி செய்து வள்ளியோடு சேர்ந்து மதியம் ஒரு புது ஸ்நேக் செய்வதே வாடிக்கையாகி போனது தென்றலுக்கு.
தென்றல் இருக்க வள்ளிக்கு வெறும் வீட்டை பெருக்கி துடைத்து, துணியை துவைத்து காயப்போடுவது என்று சுமை குறைந்தது.
சமையல் டிபார்ட்மெண்டை மருமகள் கையிலெடுக்க மாமியாரோ அவ்வப்போது நன்றாய் இருக்கும் சாப்பாட்டை கூட ருசியில்லை என்று சொல்லி ரகசியமாய் வெழுத்துக் கட்டிடுவார்.
ஜோடிகள் இருவருக்கும் ஒரே அறைதான். ஒரே கட்டில்தான். திகழ் குப்பிற படுத்திடுவான். தென்றல் ஒருக்களித்து படுத்திடுவாள். இருவருக்கும் நடுவில் உருண்டை தலையணையே அணை.
மலேசியாவிற்கு வந்த புதிதில் ரொம்பவே ஏங்கி போனாள் தென்றல் அவள் குடும்பத்தை எண்ணி. அங்கே அவள் ராணி. இங்கோ சாமானிய மனுஷி. வள்ளிக்கும் அவளுக்கும் பெரிய வித்தியாசமெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.
வள்ளி வேலைக்காரி. தென்றல் வீட்டுக்காரி. இருந்தென்னே பிரயோஜனம். விளைந்த நெல்லை அறுவடை செய்ய ஆளிருந்தும் மனம் வரவில்லை விவசாயிக்கு.
அடிக்கடி தென்றல் தனியே அழுவதை கண்ட திகழோ அவளுக்கென்று ஒரு போனை வாங்கிக் கொடுத்தான். வசதியான குடும்பம்தான் இருந்தாலும் அலைபேசி பயன்படுத்தும் அளவிற்கு அவள் வீட்டு பெண்களுக்கு உரிமையில்லை.
வீட்டுக்கென்றிருக்கும் ஒத்தை தொலைபேசியில்தான் ஊரே பேசும். இன்னும் மேம்படாத கிராமமே திறலனியின் கிராமம். ஜாதி வெட்டுக்கள் சார்வ சாதரணமாய் நடக்கும் ஊர் என்றுக்கூட சொல்லிடலாம்.
அப்படியான ஊருக்கு மாப்பிள்ளையான புண்ணியவன்தான் படித்த டாக்டர் திகழ் இலயன்.
அலைபேசி கையில் இருந்தாலும் அம்மாவிடம் மட்டுமே இப்போதைக்கு பேசி உறவை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள் தென்றல். அவளால் அது மட்டும்தான் முடியும். கைமீறிப்போன நிலை அப்படி.
''எங்க வாங்கறே இந்த வளையெல்லாம்..''
என்றவனோ சிறுப்பிள்ளை போல் தென்றலின் வளையல்களை முன்னும் பின்னும் தள்ளி விளையாடி சிரித்தான்.
திகழ் இந்த மூன்று மாதங்களில் ஒருமுறை கூட பொஞ்சாதியவளை வெளியில் கூட்டிப் போனதே கிடையாது. அவளும் ஏனென்று கேட்டது கிடையாது.
இதற்காய் வருத்தப்பட்ட ஒரே ஜீவன் செழியன் மட்டுமே. சந்தியாவோ அலட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்தார் மகனின் போக்கே சொல்ல தென்றல் அவனுக்கானவள் இல்லையென்று.
''மாமா.. விடுங்க.. தலை அமுக்க வேணவா..''
என்றவளோ சிணுங்கி நெளிந்தாள் என்னவோ தீட்டான இன்றைக்கு என்று பார்த்து உடம்பு வேறு புருஷனின் முதுகில் உரசி கூச்சல் கொள்ள காய்ச்சலை அனத்த அவனின் உதவிக்கோரி.
இளமையின் தகிப்பை உணராதவளோ தென்றல். இருந்தும் அவள் மட்டுமே அனுபவிக்க ஆசைக் கொண்டாள் போதுமா ஆட்டி படைக்க போகின்றவனும் அல்லவா விரும்பிட வேண்டும்.
வல்லபியோடு விளையாட வேண்டிய படித்த மக்கு டாக்டரோ அவளின் வளையல்களோடு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறான்.
''என்னவோ மேஜிக் இருக்கு விண்ட் உன் கையிலே.. நீ கை வெச்சாலே என் தலைவலி பறந்து போயிடுது..''
என்றவனோ வழக்கம் போல் தென்றலின் உள்ளங்கையில் இதழ் ஒத்த, இறுக்கினாள் தென்றல் ஆளனின் சட்டைய என்றைக்கும் இல்லாத உணர்வுகள் இன்றைக்கு என்னவோ அவளை அனலாய் கொதிக்க வைக்க.
''ஏய்.. சட்டே..''
என்றவனோ எதையும் உணராத ஜடமாய் கசங்கிய சட்டையை நோட்டமிட,
''அப்போ நீங்க வீட்டுலே இருந்து வீட்டு வேலே பாருங்க.. நான் கிளினிக் போய் உங்க பேஷண்டுக்கெல்லாம் வைத்தியம் பார்க்கறேன் மாமா..''
என்றவளோ டாப்பிக் மாற்றி சிரித்தாள் புல்லரித்து கிடக்கும் மேனியை சாந்தமாக்கிட முடியாது.
''பார்த்தியா அடி மடியிலையே கை வைக்கறே..''
என்றவனோ செல்லமாய் கடித்தான் அவளின் புறங்கையை.
''ஆர்ஹ்ஹ்!! மாமா!! எப்போதான் இதை விட போறீங்க! இன்னமும் சின்ன பயலாட்டம் கடிச்சிக்கிட்டு..''
என்றவளோ செல்லமாய் அவனை கடிந்துக் கொண்டு காஃபி கப்பை கையிலெடுத்தாள்.
''அப்படி கூப்பிடாதன்னு தினந்தின சொல்றேன்! கேட்கறியா நீ! சரி.. கையே காட்டு.. வலிச்சதா என்னே..''
என்றவனோ அவளின் கையை பார்த்திடும் எண்ணங்கொண்டு பாரியாளின் கரமிழுக்க,
''மாமா..''
என்றவளோ அவனையே இமைக்காது பார்த்தாள் திகழ் எவ்வளவு அழகென்று.
''மாமா..''
என்றவள் மீண்டும் அழைக்க,
''அடிவாங்க போறே விண்ட்..''
என்றவனோ மும்முரமாய் தென்றலின் கையில் காயத்தை கவனிப்பதை விட்டுவிட்டு ரேகையை நோட்டமிட,
''அந்த கையே கொஞ்ச நேரம் நீட்டுங்களேன்..''
என்றவளோ அவன் நீட்டிய உள்ளங்கையில் காஃபி கப்பை நிலைப்படுத்தி கண்ணிலிருந்த மையெடுத்து அவனின் பின்னந்தலையில் தடவினாள்.
''ஏய் விண்ணு.. என்ன பண்ணே..''
என்றவன் வினவ அவன் முகத்தை முறுவலோடு பார்த்து சொடக்குடைத்தாள் சுந்தரியவள்.
''என் மாமா அவ்ளோ அழகு! கண்ணு பட்டிட கூடாதில்லே அதான் திஷ்டி மச்சம் வெச்சேன்..''
''எதுக்கு அதெல்லாம் வேஸ்ட்டா.. உன் முட்டே கண்ணே போதுமே மொத்த கண்ணையும் முழுங்க!''
என்றவனோ சிரித்தவாறே காரை நோக்கி நகர்ந்தான்.
இருளை திருடுடிடுவான் திகழ் இலயன்...
''விண்ட்!! விண்ட்!!''
அலறினான் டாக்டர் வீட்டு வாசலில் அமர்ந்தாற்படி நெற்றியோரத்தை கையால் இறுக்கி.
''மாமா.. என்னாச்சு மாமா..''
என்றவளோ ஓடி வந்த வேகத்தில் வினவினாள் ஆளனின் நிலைக்கண்டு.
''ஒரு காஃபி எடுத்திட்டு வா..''
என்றவனோ சோக்ஸ் கால்களால் காலணிகளை ஓரந்தள்ளி இருக்கரங்களாலும் தலையை அழுத்தி பற்றினான்.
''மாமா..''
என்றழைத்தவளோ அவன் முன் காஃபி கப்பை நீட்ட,
''எத்தனை தடவே சொல்றது விண்ட் அப்படி கூப்பிடாதே! இரிடேட்டா இருக்கு!''
என்றவனோ கண்களை மூடிக்கொண்டு நாச்சியவள் கொடுத்த காஃபியை வாங்கி பருகிட ஆரம்பித்தான்.
திகழ் இலயனின் ஒவ்வொரு முடக்குகளிலும் அவனின் தலைவலி படிப்படியாய் குறைய ஆரம்பித்தது.
இதழோரம் முகிழ்நகை இழைந்தோட உணர்ந்தான் திகழவன் மிருதுவான விரல்களால் அவன் நெற்றியோரங்கள் கொண்ட மென்மையான உரசல்கள்களை.
ஆணவனின் காதோரமோ கண்ணாடி வளையல்கள் விளையாடிய கண்ணாம் பூச்சி ஆட்டத்தின் ரீங்காரங்கள் சிங்காரமாய் ஒலித்தன.
காஃபி மிடறுகளை பாதியில் நிறுத்திய திகழோ மூடிய விழிகளோடு இழுத்தான் இடக்கையால் ஆணவன் தலையோரத்தை தேய்த்துக் கொண்டிருந்த அவன் விண்ட்டின் கையை முன்னோக்கி.
மண்டியிட்டிருந்தவளோ அவன் இழுக்க நெஞ்செல்லாம் பஞ்சாக இடித்து சிலிர்த்து போனாள் அதிகாலையிலேயே.
அவனுக்கேதும் இல்லை. அவளுக்குத்தான் எல்லாம்.
கல்யாணமாகி முழுதாய் மூன்று மாதங்கள் கடந்திருந்த பொழுதிலும் தம்பதிகள் இருவருக்கும் தாம்பத்தியம் என்ற ஒன்று இன்னும் பச்சைக்கொடி காட்டிடவில்லை.
டாக்டரும் அதற்கான ஆசையை தென்றலிடத்தில் கொண்டிடவில்லை. கட்டி வந்தவளும் கட்டில் தேவையை அவசியமாய் கருதிடவில்லை.
கிராமத்துக்காரி தென்றலுக்கு படிப்போ ஏலக்காய். ஆனால், புத்தியோ கற்பூரம். பக்கென்று பிடித்துக் கொள்வாள் எதுவாகினும். வீட்டு பணிகள் அத்தனையும் அவளுக்கு அத்துப்படி.
வந்த முதல் நாளே வீட்டு வேலைக்காரி வள்ளி மிக முக்கியமான சில விடயங்களை சொல்லிக் கொடுத்தாள் தென்றலுக்கு. தோழியின் வழிகாட்டலில் ஓரளவுக்கு சமாளித்த தென்றல் பின் போக போக எல்லாவற்றையும் கற்றுக் கொண்டாள் புருஷனின் நாட்டிற்கு ஏற்றவாறு.
திகழ் இலயன் மட்டுமல்ல புகுந்த வீடு மொத்தமும் தென்றலின் கட்டுப்பாட்டிற்கு வந்து மாதங்களாகி விட்டன.
காலையில் எழுந்து திகழுக்கு காஃபி போட்டு கொடுப்பது தொடங்கி அவன் ஜோகிங் முடித்து வருவதற்குள் காலை பசியாறையை வீட்டிலேயே செய்து வைத்து பின் மாமனார் மாமியாருக்கும் உணவை பரிமாறி அதற்கு பிறகான லன்ஞ்சையும் ரெடி செய்து வள்ளியோடு சேர்ந்து மதியம் ஒரு புது ஸ்நேக் செய்வதே வாடிக்கையாகி போனது தென்றலுக்கு.
தென்றல் இருக்க வள்ளிக்கு வெறும் வீட்டை பெருக்கி துடைத்து, துணியை துவைத்து காயப்போடுவது என்று சுமை குறைந்தது.
சமையல் டிபார்ட்மெண்டை மருமகள் கையிலெடுக்க மாமியாரோ அவ்வப்போது நன்றாய் இருக்கும் சாப்பாட்டை கூட ருசியில்லை என்று சொல்லி ரகசியமாய் வெழுத்துக் கட்டிடுவார்.
ஜோடிகள் இருவருக்கும் ஒரே அறைதான். ஒரே கட்டில்தான். திகழ் குப்பிற படுத்திடுவான். தென்றல் ஒருக்களித்து படுத்திடுவாள். இருவருக்கும் நடுவில் உருண்டை தலையணையே அணை.
மலேசியாவிற்கு வந்த புதிதில் ரொம்பவே ஏங்கி போனாள் தென்றல் அவள் குடும்பத்தை எண்ணி. அங்கே அவள் ராணி. இங்கோ சாமானிய மனுஷி. வள்ளிக்கும் அவளுக்கும் பெரிய வித்தியாசமெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.
வள்ளி வேலைக்காரி. தென்றல் வீட்டுக்காரி. இருந்தென்னே பிரயோஜனம். விளைந்த நெல்லை அறுவடை செய்ய ஆளிருந்தும் மனம் வரவில்லை விவசாயிக்கு.
அடிக்கடி தென்றல் தனியே அழுவதை கண்ட திகழோ அவளுக்கென்று ஒரு போனை வாங்கிக் கொடுத்தான். வசதியான குடும்பம்தான் இருந்தாலும் அலைபேசி பயன்படுத்தும் அளவிற்கு அவள் வீட்டு பெண்களுக்கு உரிமையில்லை.
வீட்டுக்கென்றிருக்கும் ஒத்தை தொலைபேசியில்தான் ஊரே பேசும். இன்னும் மேம்படாத கிராமமே திறலனியின் கிராமம். ஜாதி வெட்டுக்கள் சார்வ சாதரணமாய் நடக்கும் ஊர் என்றுக்கூட சொல்லிடலாம்.
அப்படியான ஊருக்கு மாப்பிள்ளையான புண்ணியவன்தான் படித்த டாக்டர் திகழ் இலயன்.
அலைபேசி கையில் இருந்தாலும் அம்மாவிடம் மட்டுமே இப்போதைக்கு பேசி உறவை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள் தென்றல். அவளால் அது மட்டும்தான் முடியும். கைமீறிப்போன நிலை அப்படி.
''எங்க வாங்கறே இந்த வளையெல்லாம்..''
என்றவனோ சிறுப்பிள்ளை போல் தென்றலின் வளையல்களை முன்னும் பின்னும் தள்ளி விளையாடி சிரித்தான்.
திகழ் இந்த மூன்று மாதங்களில் ஒருமுறை கூட பொஞ்சாதியவளை வெளியில் கூட்டிப் போனதே கிடையாது. அவளும் ஏனென்று கேட்டது கிடையாது.
இதற்காய் வருத்தப்பட்ட ஒரே ஜீவன் செழியன் மட்டுமே. சந்தியாவோ அலட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்தார் மகனின் போக்கே சொல்ல தென்றல் அவனுக்கானவள் இல்லையென்று.
''மாமா.. விடுங்க.. தலை அமுக்க வேணவா..''
என்றவளோ சிணுங்கி நெளிந்தாள் என்னவோ தீட்டான இன்றைக்கு என்று பார்த்து உடம்பு வேறு புருஷனின் முதுகில் உரசி கூச்சல் கொள்ள காய்ச்சலை அனத்த அவனின் உதவிக்கோரி.
இளமையின் தகிப்பை உணராதவளோ தென்றல். இருந்தும் அவள் மட்டுமே அனுபவிக்க ஆசைக் கொண்டாள் போதுமா ஆட்டி படைக்க போகின்றவனும் அல்லவா விரும்பிட வேண்டும்.
வல்லபியோடு விளையாட வேண்டிய படித்த மக்கு டாக்டரோ அவளின் வளையல்களோடு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறான்.
''என்னவோ மேஜிக் இருக்கு விண்ட் உன் கையிலே.. நீ கை வெச்சாலே என் தலைவலி பறந்து போயிடுது..''
என்றவனோ வழக்கம் போல் தென்றலின் உள்ளங்கையில் இதழ் ஒத்த, இறுக்கினாள் தென்றல் ஆளனின் சட்டைய என்றைக்கும் இல்லாத உணர்வுகள் இன்றைக்கு என்னவோ அவளை அனலாய் கொதிக்க வைக்க.
''ஏய்.. சட்டே..''
என்றவனோ எதையும் உணராத ஜடமாய் கசங்கிய சட்டையை நோட்டமிட,
''அப்போ நீங்க வீட்டுலே இருந்து வீட்டு வேலே பாருங்க.. நான் கிளினிக் போய் உங்க பேஷண்டுக்கெல்லாம் வைத்தியம் பார்க்கறேன் மாமா..''
என்றவளோ டாப்பிக் மாற்றி சிரித்தாள் புல்லரித்து கிடக்கும் மேனியை சாந்தமாக்கிட முடியாது.
''பார்த்தியா அடி மடியிலையே கை வைக்கறே..''
என்றவனோ செல்லமாய் கடித்தான் அவளின் புறங்கையை.
''ஆர்ஹ்ஹ்!! மாமா!! எப்போதான் இதை விட போறீங்க! இன்னமும் சின்ன பயலாட்டம் கடிச்சிக்கிட்டு..''
என்றவளோ செல்லமாய் அவனை கடிந்துக் கொண்டு காஃபி கப்பை கையிலெடுத்தாள்.
''அப்படி கூப்பிடாதன்னு தினந்தின சொல்றேன்! கேட்கறியா நீ! சரி.. கையே காட்டு.. வலிச்சதா என்னே..''
என்றவனோ அவளின் கையை பார்த்திடும் எண்ணங்கொண்டு பாரியாளின் கரமிழுக்க,
''மாமா..''
என்றவளோ அவனையே இமைக்காது பார்த்தாள் திகழ் எவ்வளவு அழகென்று.
''மாமா..''
என்றவள் மீண்டும் அழைக்க,
''அடிவாங்க போறே விண்ட்..''
என்றவனோ மும்முரமாய் தென்றலின் கையில் காயத்தை கவனிப்பதை விட்டுவிட்டு ரேகையை நோட்டமிட,
''அந்த கையே கொஞ்ச நேரம் நீட்டுங்களேன்..''
என்றவளோ அவன் நீட்டிய உள்ளங்கையில் காஃபி கப்பை நிலைப்படுத்தி கண்ணிலிருந்த மையெடுத்து அவனின் பின்னந்தலையில் தடவினாள்.
''ஏய் விண்ணு.. என்ன பண்ணே..''
என்றவன் வினவ அவன் முகத்தை முறுவலோடு பார்த்து சொடக்குடைத்தாள் சுந்தரியவள்.
''என் மாமா அவ்ளோ அழகு! கண்ணு பட்டிட கூடாதில்லே அதான் திஷ்டி மச்சம் வெச்சேன்..''
''எதுக்கு அதெல்லாம் வேஸ்ட்டா.. உன் முட்டே கண்ணே போதுமே மொத்த கண்ணையும் முழுங்க!''
என்றவனோ சிரித்தவாறே காரை நோக்கி நகர்ந்தான்.
இருளை திருடுடிடுவான் திகழ் இலயன்...
Author: KD
Article Title: இருள் திருடும் திகழா: 5
Source URL: Neerathi-https://neerathi.com/forum
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
Article Title: இருள் திருடும் திகழா: 5
Source URL: Neerathi-https://neerathi.com/forum
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.